Bahçemiz (04 Haziran 2017)
Geçen haftalardan itibaren güzel havalardan faydalanıp, çocuklarla şehir dışına çıkıyoruz.
Şehir dışında bahçeli bir evimiz var, oraya gidip bahçede vakit geçiriyoruz.
Bu hem bizim için hem de çocuklar için harika fırsatlar anlamına geliyor:
Çocuklar açısından, güvenli sularda oynadıkları için, anne ve baba kontrolü olmadan (ya da en azından anne müdahalesi olmadan) sınırları sonuna kadar zorlama fırsatı ve sadece eğlence, eğlence, eğlence...
Baba için sonunda biraz kafa dinleyebilme ve istediği işle meşgül olma fırsatı,
Anne açısından da 'çocuklar şimdi nasıl bir yaramazlık yapıyorlar acaba' diye düşünmeden en az 15 dakika şezlongda yatıp, kitap okuma fırsatı.
Kısacası herkes halinden pek memnun...
Bu arada evin bir bahçesi olunca, tabii ki en ilginç oyun alanlarından biri de bahçenin kendisi oluyor.
Ve tabii yeni oyun arkadaşlarını da unutmayalım:
Her yerde yürüyen 4 ayaklı 6 ayaklı hatta 40 ayaklı mimiminicik ilginç canlılar.
Kendi kendine oynayan, hareket eden pembemsi toprak. (Zira nemli toprağın içinde kıvrım kıvrım kıvrılan solucanları ilk farkeden Deniz oldu.)
Topraktan dışarı çıkan ve pantolonun içinden bacağı gıdıklayan yeşil uzantılar. (Yanlız bu uzun çimenlerden rahatsız olduklarından, bahçenin yeşil olan tarafları protesto edildi.)
Kısacası bahçenin kendisi zaten bir çocuğu kesintisiz 2-3 saat meşgul edebilecek potansiyele sahip. (Ahh ahh, bir de şu anne daha rahat olsaydı da, her şüpheli durumda fırlayıp oralarda ne oluyor diye bakmasaydı, herşey çok daha eğlenceli olacaktı...)
Bahçenin bakımı, ekimi, biçimi işlemlerini bir arkadaşımız üstlendi, bu da bizim çok işimize geldi. Böylece hem çocuklar hem de bahçe bakımı gibi 2 ağır işi aynı anda üstlenmemiş olduk.
Laurie bu konuda süper. Çocukların bahçe ile olan ilişkisini gördükten sonra, sadece benim 3'lüme ait bir ekim alanı hazırladı. Hafta sonu biz de oraya tohumlarımızı ektik. Her çocuk kendi tohumunu kendi seçti ve tohumlarını da kendi istediği alana kendi istediği gibi ekti. (yani gelişigüzel attı.) Ardından da elbetteki toprağı suladık.
Şimdi çok heyecanlı bir süreç başladı, artık her hafta gidip tohumlarımızın gelişimini gözlemleyebiliriz. (Tabii her hafta gidebilirsek.)
Ekim işleminin ardından gelen hafta sonu gene bahçemize gittik. Fakat henüz topraktan çıkan birşey göremedik. Buna rağmen bahçemizi bayağı bir suladık. Zaten işin esas eğlencesi sulamaktı, ya da su ile oynamak, gerisi bahane...
Bunun ardından ise ne yazık ki bahçemize bir daha gidemedik.
Şehir dışında bahçeli bir evimiz var, oraya gidip bahçede vakit geçiriyoruz.
Bu hem bizim için hem de çocuklar için harika fırsatlar anlamına geliyor:
Çocuklar açısından, güvenli sularda oynadıkları için, anne ve baba kontrolü olmadan (ya da en azından anne müdahalesi olmadan) sınırları sonuna kadar zorlama fırsatı ve sadece eğlence, eğlence, eğlence...
Baba için sonunda biraz kafa dinleyebilme ve istediği işle meşgül olma fırsatı,
Anne açısından da 'çocuklar şimdi nasıl bir yaramazlık yapıyorlar acaba' diye düşünmeden en az 15 dakika şezlongda yatıp, kitap okuma fırsatı.
Kısacası herkes halinden pek memnun...
Bu arada evin bir bahçesi olunca, tabii ki en ilginç oyun alanlarından biri de bahçenin kendisi oluyor.
Ve tabii yeni oyun arkadaşlarını da unutmayalım:
Her yerde yürüyen 4 ayaklı 6 ayaklı hatta 40 ayaklı mimiminicik ilginç canlılar.
Kendi kendine oynayan, hareket eden pembemsi toprak. (Zira nemli toprağın içinde kıvrım kıvrım kıvrılan solucanları ilk farkeden Deniz oldu.)
Topraktan dışarı çıkan ve pantolonun içinden bacağı gıdıklayan yeşil uzantılar. (Yanlız bu uzun çimenlerden rahatsız olduklarından, bahçenin yeşil olan tarafları protesto edildi.)
Kısacası bahçenin kendisi zaten bir çocuğu kesintisiz 2-3 saat meşgul edebilecek potansiyele sahip. (Ahh ahh, bir de şu anne daha rahat olsaydı da, her şüpheli durumda fırlayıp oralarda ne oluyor diye bakmasaydı, herşey çok daha eğlenceli olacaktı...)
Bahçenin bakımı, ekimi, biçimi işlemlerini bir arkadaşımız üstlendi, bu da bizim çok işimize geldi. Böylece hem çocuklar hem de bahçe bakımı gibi 2 ağır işi aynı anda üstlenmemiş olduk.
Laurie bu konuda süper. Çocukların bahçe ile olan ilişkisini gördükten sonra, sadece benim 3'lüme ait bir ekim alanı hazırladı. Hafta sonu biz de oraya tohumlarımızı ektik. Her çocuk kendi tohumunu kendi seçti ve tohumlarını da kendi istediği alana kendi istediği gibi ekti. (yani gelişigüzel attı.) Ardından da elbetteki toprağı suladık.
Şimdi çok heyecanlı bir süreç başladı, artık her hafta gidip tohumlarımızın gelişimini gözlemleyebiliriz. (Tabii her hafta gidebilirsek.)
 |
| Ekme işleminden sonra bahçemiz. |
 |
| Bahçemizin minik insanları. |
 |
| Minik insanların da büyümek için suya ihtiyacı var. |
Bunun ardından ise ne yazık ki bahçemize bir daha gidemedik.
Yorumlar
Yorum Gönder