Küçük bir öykü denemesi: Patates Kafa

Bir varmış bir yokmuş,

buradan çok uzak diyarlarda, bahçenin birinde bir Patates Kafa yaşarmış. 

Patates Kafa çok mutluymuş çünkü her sabah uyandığında, gözlerini açar açmaz gördüğü ilk kişi sevgilisi Papatya'ymış. 

Bütün gün Papatya'yı izler, onunla sohbet eder, şakalaşır ve mutlu olurmuş. 

Sevgilisi Papatya da bu durumdan çok memnunmuş. 

Bu mutlulukları her gün artarak çoğalırmış. 

Bu hikaye bir süre böyle devam etmiş, taakii o güne kadar...

O gün küçük yaramaz bir çocuk bahçeye gelmiş ve Papatya'yı koparıp, elindeki diğer onlarca papatya ile oradan uzaklaşmış. 

Patates Kafa buna çok üzülmüş. Günlerce ağlamış. Sevgilisini göremediği her gün daha da mutsuz olmuş. Göz yaşları sel olup akmış. 

Bir süre sonra bahçenin sahibi kadın, bahçedeki olgun sebzeleri toplamaya gelmiş. Patates Kafa da artık olgun bir patetes olduğu için, bahçevan kadın onu da topraktan alıp, sepetine koymuş. 

Kadın eve geldiğinde, hemen güzel bir patates yemeği yapmış ve yanında da papatya çayı içmiş. 

Bu hikaye de burada bitmiş.